هیدروژل ها به دلیل دارا بودن ساختاری شبیه به ماتریس خارج سلولی، یکی از گزینه های اصلی برای استراتژی های مهندسی بافت هستند که هدف آن ها بازسازی عملکرد بافت های طبیعی بدن است. تاکنون هیدروژل های بر پایه ی پلی اتیلن گلیکول (PEG) در حوزه ی ساخت داربست مهندسی بافت و همچنین ماتریس های داربست سلولی مورد بررسی قرار گرفته اند.
تیم تحقیقاتی دانشگاه A & M تگزاس، یک جوهرزیستی حاوی پروتئین های درمانی و نانوذرات سیلیکاتی تهیه کردند که یافته های آن ها درمجله Advanced Healthcare Materials منتشر شده است. این جوهر زیستی از پلیمر پلی اتیلن گلیکول (PEG) ساخته شده که به دلیل تحریک نکردن سیستم ایمنی برای مهندسی بافت مفید است. اخیرا استفاده از PEG در مهندسی بافت به علت جذب کم پروتئین و میزان ناچیز تحریک سیستم ایمنی، افزایش یافته است. پلیمر PEG با تمام ویژگی های مطلوبی که دارا است، ویسکوزیته ی کمی دارد که این امر سبب می شود چاپ سه بعدی این پلیمر دشوار شود. برای غلبه بر این محدودیت، این تیم تحقیقاتی پلیمرهای PEG را با نانوذرات سیلیکاتی ترکیب کرده است و این کار منجر به ساخت یک نوع جوهرزیستی هیدروژلی شده است که میتواند شرایط رشد سلول ها را فراهم کند و همچنین با افزودن نانوذرات سیلیکاتی به هیدروژل PEG ، جوهر زیستی خاصیت shear-thining پیدا می کند که سبب می شود قابلیت پرینت شوندگی جوهر زیستی بهبود یابد و برای استفاده در مهندسی بافت به روش چاپ سه بعدی مناسب باشد.
نانوذرات سیلیکاتی بر روی پرینت شوندگی پلیمر PEG . الف) بدون حضور نانوذرات سیلیکاتی ب) با حضور نانوذرات سیلیکاتی
پنمایش شماتیک فعل و انفعالات PEGDTT و نانوسیلیکات قبل و بعد از کراس لینک شدن.
