به گفته سازمان بهداشت جهانی ، سالانه حدود ۱۸۰،۰۰۰ مرگ و میر ناشی از سوختگی ها می باشد که اکثر آن ها در کشورهای با درآمد کم و متوسط اتفاق می افتد. به این منظور، نوید حکیمی دانشجوی دکترای تخصصی دانشگاه تورنتو، به همراه پروفسور Marc G. Jeschke، استاد ایمونولوژی این دانشگاه و مدیر مرکز سوختگی Ross Tilley در بیمارستان Sunnybrook، یک چاپگر زیستی سه بعدی قابل حمل طراحی کردند. در این پروژه، یک پرینتر زیستی پرتابل برای پوست ساخته شده که امکان تشکیل لایه های نازک پوست با ترکیبات همگن را در محل، فراهم می کند. زمانیکه این پرینتر دستی در بالای سطح هدف قرار می گیرد، یک لایه جوهر زیستی از کاتریج میکروفلوئیدیک، رها می شود. با هماهنگ کردن نرخ جریان خروجی بایواینک و محلول کراس لینکر با سرعت غلتک هایی که کارتریج را روی سطح انتقال می دهند، لایه ای یکنواخت به دست می آید. همچنین سازگاری این روش با سلول های پوستی درمال و اپیدرمال غوطه ور شده در بیومتریال هایی مانند آلجینات ( که بصورت یونی کراس لینک شده اند) و پروتئین هایی مانند فیبرین (که بصورت آنزیمی کراس لینک شده اند) و همچنین ترکیب آنها با کلاژن نوع I و اسید هیالورونیک، بررسی شده است.
پرینتر پوستی پرتابل. (a) تصویر شماتیک اصول کار چاپگر زیستی پرتابل. یک یا چند محلول بایواینک (رنگ سبز) حاوی مواد بیولوژیکی، سلول و یک محلول کراس لینکر (رنگ آبی) تهیه می شود. بایوپرینتر دستی، جوهرهای زیستی را به صورت لایه های نازک همگن، بطور مستقیم داخل محل زخم یا ظرف کشت هدایت می کند. (b) تصویر ارائه شده از بایوپرینتر دستی که شامل یک هد (که روی سطح هدف یا زخم قرار می گیرد)، یک استپ موتور، دو پمپ سرنگ و کارتریج میکروفلوئیدیک پرینت شده می باشد.
نمایش پرینت لایه نازک fibrin-HA/collagen در محل، روی یک لایه زخم
