از ۲۸ آبان لغایت ۱ آذر ماه ۱۳۹۸، سالن همایش های رازی دانشگاه علوم پزشکی ایران میزبان چهارمین کنگره بین المللی و ششمین کنگره ملی زخم و ترمیم بافت بود. در این کنگره با حضور جمع کثیری از محققان داخلی و خارجی، جدیدترین دستاوردهای حوزه ی پوست، ترمیم زخم و پزشکی بازساختی در قالب سخنرانی و پوستر ارائه شد.
در میان طیف گسترده ی پژوهش ها، تحقیقات انجام گرفته توسط دستگاه های پرینتر زیستی سه بعدی، با توجه به ماهیت جذاب و کاربردی آن در زمینه های مختلف مهندسی بافت، توجه مخاطبین را به خود جلب کرد.
یکی از پژوهش های انجام گرفته به کمک دستگاه پرینتر زیستی سه بعدی، زخم پوش های شخصی سازی شده ای بودند که حاوی فاکتورهای رشد موجود در پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) خود فرد بودند که امکان تنظیم فرایند ترمیم زخم در سطوح ملکولی و همچنین از سرگیری فرایند ترمیم در زخم های مزمن را فراهم می آوردند. این تحقیق با همکاری گروهی از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر و دانشگاه شریف انجام شد و توسط خانم سمیرا تاجور دانشجوی دکتری دانشگاه امیرکبیر ارائه شد. جوهر زیستی اختصاصی تهیه شده در این تحقیق ترکیبی از آلژینات، ژلاتین و PRP بود. جذب آب، نرخ تخریب، سمیت و پروفیل رهایش فاکتورهای رشد در این زخم پوش ها بررسی شدند. نتایج بدست آمده نشان دادند که با افزایش جذب آب در ساختار، رهایش فاکتورهای رشد نیز افزایش یافتند که این خاصیت همچنین برای مدیریت ترشحات زخم قابل کاربرد می باشد. نتایج آزمون MTT نیز نشان دادند که ترکیب تهیه شده بعد از ۴۸ ساعت مجاورت با سلول ها سمیتی نداشته اند.
ارائه خانم تاجور با موضوع زخم پوش های شخصی سازی شده حاوی فاکتورهای رشد موجود در پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به کمک چاپ سه بعدی زیستی