جراحی ترمیمی همواره در بازسازی ماهیچه های حجمی از دست رفته ناکام بوده است. از طرفی، شکل هندسی ماهیچه مورد ترمیم در افراد متفاوت بسیار میتواند متفاوت باشد. به همین سبب، استفاده از روش چاپ زیستی سه بعدی بسیار مورد توجه قرار می گیرد. مهندسان پزشکی در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه کانکتیکوت (UConn School of Dental Medicine)، چاپگر زیستی سه بعدی دستی به منظور ترمیم ماهیچه های حجمی از دست رفته را توسعه دادند. این چاپگر زیستی که توسط دکتر علی تمایل توسعه یافته است، این امکان را فراهم میکند که مواد یا داربست مورد نظر با قابلیت رشد سلول و بافت، دقیقا در محل آسیب قرار گیرد.
این چاپگر دستی، مطابق شکل زیر، دارای لامپ فرابنفش است و جوهر زیستی ژلما بلافاصله بعد از چاپ در محل ضایعه به ژل تبدیل میشود. از مزایای این جوهر، اتصال مناسب با بافت ماهیچه، بعد از چاپ است که نتایج آزمایش های مکانیکی این مورد را نشان داده است. میزان شدت اتصال به بافت نیز از طریق تغییر غلظت ژلمای مورد استفاده قابل تنظیم است. بنابراین هیچ نیازی به انجام بخیه نیز نمی باشد. از مزایای حائز اهمیت این چاپگر، قابلیت چاپ در محل های غیر مسطح است؛ که این امکان در چاپگرهای غیرپرتابل وجود ندارد.
شکل زیر چاپ درجای جوهر ژلما در محل ضایعه ماهیچه ای در مدل موشی، با استفاده از چاپگر مورد توسعه را نشان می دهد. داربست چاپ شده، از رشد سلول های میزبان به داخل داربست حمایت کرده و همچنین هیچ اثری از تورم مشاهده نشده است. علاوه بر این موارد، مایوجنسیس و افزایش رشد ماهیچه در محل آسیب فراهم شده است.
توسعه این چاپگر نیمه اتوماتیک میتواند تغییر گستردهای در درمان آسیب های ماهیچه ای و همچنین رفع بسیاری از چالش های موجود در این زمینه ایجاد کند. با استفاده از این چاپگر امکان چاپ طیف وسیعی از جوهرها همراه و یا بدون سلول وجود دارد. همچنین سهولت استفاده از این چاپگر و سرعت بالای آن، موجب کاهش ریسک ایجاد بافت فیبروز، افزایش بازسازی بافت و سرعت ریکاوری بیمار می شود.
