جراحت و آسیب پوست صورت به دلیل خطوط متنوع و حرکت پیچیده صورت یکی از بزرگترین چالش های درمان جراحات صورت است. روش های درمانی کنونی برای سوختگی های گسترده صورت فقط به استفاده از اتوگرافت ها ، آلوگرافت ها و جایگزین های پوستی محدود می شود و اغلب این موارد منجر به زخم ، عفونت و نارسایی پیوند می شود. گسترش یک روش درمانی مؤثر ، می تواند کیفیت زندگی و روابط اجتماعی افراد مبتلا را تا حد زیادی بهبود بخشد. در این راستا، یک تیم تحقیقاتی از مؤسسه Wake Forest در آمریکا  از فناوری چاپ زیستی سه بعدی برای تولید جایگزین های پوستی سفارشی و زیستی استفاده کرده است. در این پروژه، یک محصول جدید به نام ماسک زیستی ساخته شده است که یک پوست جایگزین مهندسی شده سفارشی است که با یک لایه پانسمان زخم ترکیب شده و کاملا با زخم صورت متناسب است.

بر اساس داده های توموگرافی کامپیوتری (CT) صورت ، مواد پانسمان زخم و هیدروژل های حاوی سلول دقیقاً جدا شده و با کنترل فشار هوا و به کمک چاپگر زیستی با قابلیت کنترل حرکتی در راستای هر سه محور، به صورت لایه به لایه چاپ می شوند.  این ماسک زیستی از سه لایه تشکیل شده است که شامل یک لایه پلی یورتان متخلخل ، یک لایه هیدروژل حاوی سلول  های کراتینوسیت و یک لایه هیدروژل حاوی سلول های فیبروبلاست می باشد. برای نشان دادن تاثیرگذاری این ماسک زیستی ، از آن برای درمان زخم پوستی در یک ساختار صورت مانند از پیش ساخته شده در موش مورد استفاده قرار گرفت. در این مطالعه انقباضات پوستی و آزمایشات بافت شناسی نشان دادند که بازسازی بافت پوست (شامل لایه های اپیدرم و درم) بر روی زخم های صورت به خوبی انجام گرفته است.

مراحل تهیه ماسک زیستی : طراحی مدل سه بعدی، چاپ سه بعدی ماسک طراحی شده و به کارگیری ماسک برای مدل حیوانی

منبع